metoda pełnej formy
Encyklopedia PWN
kierunek psychologii.
prow. we wschodniej Kanadzie;
scholastyka
filoz. okres w rozwoju filozofii średniowiecznej (IX–XV w.), obejmujący różnorodne kierunki filozoficzne, których cechą wspólną było podejmowanie problemu zgodności prawd wiary chrześcijańskiej z rozumem naturalnym oraz przyjęcie określonej metody badań i wykładu (tzw. metody scholastycznej).
[łac. schola ‘szkoła’, scholasticus ‘uczony’, ‘nauczyciel’, ‘student’, ‘uczeń’],
wielopłaszczyznowy ruch na rzecz demokratyzacji i głębokich reform ustrojowych PRL;
strukturalizm
termin upowszechniony w latach 40. XX w.; pierwotnie oznaczał podejście i metodę badawczą stosowane w lingwistyce, następnie stał się nazwą orientacji teoretycznej w antropologii społecznej i kulturowej, badaniach literackich, religioznawstwie i psychologii.
[ang. < łac.],